هوا سرد بود؛
مثل همۀ زمستان‌ها
و همۀ بهمن‌ها
آن روز ولی؛
فرق داشت با دیگر روزها…
دوازدهمین روز بهمن ۱۳۹۲،
لااقل برای محمود؛ آن روز، روز دیگری بود…
گرم‌تر از همیشه
گرم‌تر از گرم‌ترین روزهای تابستان حتی.
آن روز؛ خورشید از مزار محمود طلوع کرد…
محمود همیشه آرزو کرده بود مزارش در کنار راه باشد، تا هر کسی که رد می شود، به فاتحه ای مهمانش کند.
حالا او به آرزویش رسیده؛
چه همسایگانی بهتر از چمران و حاج کاظم رستگار؟…
چه جایی بهتر از قطعه ۲۴؛ هر سال در آغاز دهه فجر، می شود مکان فجر خورشید؟…
نگاه مهربان خورشید؛ گوارای وجود حاضرت، محمود!
