تاریخچه گردان تخریب لشکر۱۰ حضرت سیدالشهدا علیه السلام

واحد تخریب ازجمله واحدهای تخصصی و عملیاتی بود که از بدو تاسیس تیپ سیدالشهداء (ع) در شهریور سال ۱۳۶۱ شروع به کار کرد. این واحد ابتدا با اعزام تعدادی از نیروهای شهربانی و رزمندگان بسیجی پا گرفت.

در مهرماه سال ۱۳۶۱ «شهید حاج عبدالله نوریان» فرماندهی این واحد را به عهده گرفت و با همکاری و همیاری «شهید حاج سید محمد زینال الحسینی» در جایگاه معاونت این واحد مشغول به تربیت و آماده‌سازی رزمندگان این واحد برای مأموریت های محوله شد.

واحد تخریب تیپ سیدالشهداء علیه‌السلام از جمله واحدهای تخریب بود که وظیفه داشت در کنار یگان خود، مأموریت‌های ۵ گانه‌ای که به او داده شده بود را به انجام رساند که این مأموریت ها عبارت بودند از:

۱ – همراهی با برادران اطلاعات عملیات جهت شناسایی مواضع وموانع دشمن

۲ – ایجاد شکاف یا معبر در میادین مین و موانع دشمن برای عبور رزمندگان

۳ – پاکسازی میادین مین

۴ – مین‌گذاری در مقابل دشمن

۵ – انفجار استحکامات وتاسیسات دشمن اعم از پل‌ها، جاده‌ها، دژها و… .

*   *   *

گردان تخریب لشکرده سیدالشهداء علیه‌السلام طی ۶ سال حضور مداوم خود در دفاع مقدس، نقش تعیین کننده‌ای داشت و همواره در تمامی ماموریت ها خوش درخشید و با تمام توانش سعی داشت که مسیر عبور امنی برای رزمندگان اسلام ایجاد کند.

در نگاه کلی به کارنامه درخشان این گردان در طول عمر عملیاتی خود با ایجاد ۳۷ معبر در عملیات و ماموریت های مختلف عبور رزمندگان اسلام از موانع و میادین مین دشمن را تسریع بخشید تا در کمترین زمان خود را به مواضع دشمن بعثی برسانند. این گردان با انجام ۴۵ مرحله مین گذاری ۲۷ مورد پاکسازی میادین مین، ده‌ها بار همراهی با برادران اطلاعات عملیات جهت شناسایی مواضع و موانع دشمن و دهها عملیات انفجاری و تقدیم ۱۴۰ شهید – ۵ اسیر و مفقود‌الاثر ماموریت خود را در شهریور ماه ۱۳۶۷ به پایان رسانید.

محل استقرار این گردان در جاده فکه قبل از سایت ۵ که با موقعیت الوارثین شهره عرشیان است. همچنین برای رزمندگان این گردان مورد تقدس و احترام است و همه ساله با حضور خود در این موقعیت غبار روبی می‌شود و امروز پس از گذشت چند دهه از دفاع مقدس پرچم این گردان همیشه سرافراز، با نام هیئت الوارثین در مسیر روشن شهیدان در اهتزاز است.

منبع: سایت الوارثین

مأموریت‌های گردان تخریب لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع)

گردان تخریب لشکر ده سیدالشهداء علیه‌السلام ۶ سال حضور مداوم در دفاع مقدس داشت و توانست به یاری خداوند، نقش تعیین کننده‌ای در ماموریت ها داشته باشد و با تامین امینت مسیر عبور رزمندگان، کمک به عملکرد آنها نماید.

در مهرماه سال ۱۳۶۱ «شهید حاج عبدالله نوریان» فرماندهی این واحد را به عهده گرفت و با همکاری و همیاری «شهید حاج سید محمد زینال الحسینی» در جایگاه معاونت این واحد مشغول به تربیت و آماده‌سازی رزمندگان این واحد برای مأموریت های محوله شد.

بعد از آموزش و تربیت نیروهای تخریب چی توسط شهید نوریان، اولین ماموریت محوله به این واحد پاکسازی میادین مین در ارتفاعات گیلان‌غرب و اطراف سومار که درعملیات مسلم ابن عقیل آزاد شده بود، با شهادت دلاور مردان تخریب‌چی – شهیدان محمدرضا دوقوز، محمدرضا بسطام خانی، سیدمرتضی مساوات و محسن رضایی پور همراه بود. در این ایام تیپ سیدالشهدا علیه السلام نیز ماموریت پدافندی عملیات مسلم بن عقیل علیه السلام را به عهده گرفته بود و گردان‌ها و واحدهای تیپ در خط مستقر شده بودند و واحد تخریب علاوه بر همراهی گردان‌ها مأموریت پاکسازی و مین گذاری مقابل دشمن را نیز به عهده داشت.

آذر ماه سال ۱۳۶۱، در تیپ سیدالشهداء جابحایی رخ داد و فرماندهی این تیپ به سردار «شهید حاج کاظم نجفی رستگار» محول شد که این شهید عزیز نیز با ادامه فعالیت‌های شهید موحد دانش ضمن تقویت و استحکام سازمان تیپ و تغییر توانمندی تیپ از یک سازمان نوپا و پدافندی، تیپ را برای عملیات آفندی آماده نمود و با پذیرفتن مأموریت‌ جهت حمله به خطوط دشمن، گردان ها و واحدهای تیپ را برای انجام این مأموریت‌ها ترغیب و تشویق نمود.

شناسایی عملیات والفجر مقدماتی و سپس والفجر یک و ایجاد سه معبر در والفجر یک در میادین مینی به عمق ۴ کیلومتر و تقدیم چند شهید از جمله حرکت‌های بعدی این واحد تخصصی جنگ بود.

در عملیات والفجر ۲ و ۴ مأموریت پاکسازی و مین گذاری ارتفاعات پیرانشهر و حاج عمران عراق را جسورانه انجام داد. و خود را برای مأموریت بعدی بازسازی نمود و با توانمندی قابل ملاحظه که قوت قلب فرماندهان تیپ سیدالشهدا علیه‌السلام بود وارد عملیات خیبر شد و در این عملیات علاوه بر زدن معبرهای متعدد جهت عبور رزمندگان اسلام در شب عملیات، مأموریت انفجار پل و دژهایی که در جزیره مجنون از اهداف عملیات بود به عهده گرفت. رزمندگان تخریب تیپ سیدالشهدا علیه‌السلام در زیر آتش سنگین ادوات زرهی دشمن در جزیره مجنون با مین گذاری، سد راه ستون زرهی دشمن جهت حمله به مواضع رزمندگان اسلام شده و گاها در زیر نور نورافکن تانک های دشمن اقدام به مین گذاری و انهدام دژهای جزیره مجنون نمودند . در این عملیات بود که بیشترین تعداد از رزمندگان این گردان به جهت گستردگی کار شربت شهادت نوشیدند و به دیدار خدا رفتند و پیکرهای مطهر تعداد زیادی از آنها در معبرها و میادین مین دشمن به جای ماند تا سندی بر غربت و مظلومیت «فرزندان تخریب چی امام خمینی» باشد.

در فاصله ای که میان عملیات خیبر و بدر افتاد، شهید نوریان تصمیم به کادرسازی برای آینده‌ساز جنگ گرفت. در زمانی که خیلی از واحدها وگردان ها با حداقل نیرو و به صورت غیر عملیاتی فعالیت می‌کردند این شهید نگذاشت ذره‌ای از توان عملیاتی این واحد کاسته شود و با پذیرفتن ماموریت پاکسازی میادین مین اطراف بستان وسوسنگرد تداوم آموزش‌های عملی رزمندگان تخریب را طراحی نمود.

بعد از عملیات خیبر با توجه به تجربیات جنگ در جزایر مجنون و وجود دژ‌ها و پل‌ها، آموزش انفجار پل ها و دژها ماموریت جدید واحد تخریب بود . از سوی دیگر با تحویل مواد منفجره وخرج گود و نیترات آمونیم جهت انفجار مواضع دشمن، بازار آموزش این تخصص گرم شده و عده‌ای از رزمندگان این واحد ماموریت یادگیری این تجهیزات و ادوات را پیدا کردند .

در نیمه دوم سال ۶۳ یگان های سپاه جهت عملیات در شمالغرب به پادگان ابوذر نقل مکان نمودند که تخریب تیپ سیدالشهداء علیه السلام نیز در منطقه سرآب گرم سرپل ذهاب مستقر شد و ماموریت پاکسازی میادین مین ارتفاعات بازی دراز و مین گذاری ارتفاعات شاخ شمیران را به عهده گرفت و همزمان عده‌ای از رزمندگان تخریب را برای کمک به واحدهای تخریب قرارگاه حمزه سیدالشهدا علیه‌السلام وتیپ ۲۰ رمضان اعزام و با نقل مکان از پادگان ابوذر به اردوگاه کرخه آماده پذیرفتن ماموریت برای عملیات بدر شد.

تیپ سیدالشهدا علیه‌السلام به علت مشکلاتی که در اواخر سال ۶۳ در آن رخ داد در عملیات بدر ماموریتی مستقل نپذیرفت، اما واحد تخریب این تیپ به کمک رزمندگان تخریب قرارگاه ثارالله وارد عملیات بدر شد و با پذیرفتن ماموریت انفجار جاده و پل روی اتوبان العماره – بصره کارنامه عملیاتی خود را زرین ساخت و با شهادت واسارت و مجروحیت تعدادی از رزمندگان خود از این عملیات سربلند بیرون آمد. بعد از عملیات بدر پاکسازی میادین مین ارتفاعات لری در ینجوین عراق را ادامه داد و همزمان تعدادی از برادران تخریب در کنار برادران اطلاعات عملیات تیپ برای شناسایی مواضع و موانع دشمن در منطقه عمومی فکه فعال بودند. با قبول مسئولیت فرماندهی تیپ سیدالشهدا علیه‌السلام از سوی برادر «حاج علی فضلی» در خرداد ماه ۱۳۶۴ تیپ مجددا ماهیت عملیاتی خود را پیدا نمود و مهیا برای عملیات عاشورای ۳ درمنطقه فکه شد. که واحد تخریب در این عملیات علاوه به باز نمودن چندین معبر در میادین مین تعدادی از پل های احداث شده توسط دشمن روی رودخانه دویرج را نیز منفجر نمود و حماسه خوابیدن روی سیم خاردارتوسط «شهید حاج قاسم اصغری» معاون گردان تخریب، نقطه عطف این عملیات بود که زبانزد نیروها و رزمندگان تیپ بود. به علت توانمندی سردارشهید حاج محمودنوریان در مدیریت و فرماندهی واحد تخریب تیپ سیدالشهدا علیه‌السلام در آستانه عملیات والفجر ۸ مسئولیت واحدمهندسی رزمی تیپ هم به ایشان واگذار شد و رزمندگان تخریب در کنار رزمندگان مهندسی رزمی وارد عملیات والفجر ۸ شدند.

شناسایی و عبور از رودخانه اروند و انهدام موانع جزیره ام الرصاص از دیگر ماموریت‌های واحدتخریب تیپ سیدالشهدا علیه‌السلام بود و بلافاصله بعد ازاتمام ماموریت درجزیره ام الرصاص وحضور تیب سیدالشهدا در شهر فاو و قبول مسئولیت عملیات واحد تخریب را که تازه از ماموریتی سخت فارغ شده بود به شهر فاو کشاند و این حضور توام شد. با پاتک های سنگین دشمن دراطراف کارخانه نمک، که این درخشش رزمندگان تخریب در مقابل دشمن با مین‌گذاری‌های وسیع و انهدام تانک ها و تلفات سنگین به دشمن بعثی رقم خورد و شهادت ۷ تن از رزمندگان این واحد در هنگام مین گذاری در مقابل دشمن در شهر فاو که از بدن مطهرشان در اثر انفجار مین مشتی گوشت و پوست و استخوان باقی ماند و شهادت شهید نوریان فرمانده این گردان در شهرفاو همه را غصه‌دار و غمگین نمود .

بعد از عملیات والفجر ۸ شهید «حاج سید محمد زینال الحسینی» سکان‌دار این واحد عملیاتی شد . عملیات سیدالشهداء علیه السلام اولین حضوراین شهید به عنوان فرمانده واحد تخریب تیپ سیدالشهداء علیه السلام بود که با شهادت برادر شهیدش «سید مجتبی» توام شد و شرکت رزمندگان تخریب در حماسه عملیات سیدالشهدا علیه‌السلام و شهادت سردار شهید «حاج حسین اسکندرلو» باید در جای خود به آن پرداخته شود.

بعد از عملیات سیدالشهدا علیه‌السلام و نقل مکان تیپ به منطقه قلاجه در مسیرراه استان کرمانشاه به استان ایلام، واحدتخریب وارد عملیات شناسایی در منطقه مهران شد و در خرداد ماه سال ۶۵ با تصویب فرماندهی سپاه، سازمان رزم تیپ سیدالشهدا علیه‌السلام به لشکر ارتقا یافت و به تبع آن واحد تخریب سازمان رزم خود را از واحد به گردان تغییر داد و همزمان با عملیات کربلای یک و فتح مهران، گروهان های کاشت و پاکسازی میادین مین را سازماندهی نمود و در عملیات کربلای یک با تقدیم ۱۴ شهید ماموریت خود را به پایان برد.

بعد از هر عملیات، رزمندگان گردان‌های رزمی ترخیص می‌شدند و بعد از رفتن مرخصی و برگشت با جذب نیروی جدید، مشغول به توانمند سازی گردان خود برای مأموریت بعدی می‌شدند. اما گردان تخریب از این قاعده مستثنی بود. لذا با مأمورکردن نیروهای خود برای شناسایی، وارد منطقه عملیاتی حاج عمران و پیرانشهر شد که این عملیات کربلای ۲ نام گرفت و «شهید حسن مقدم، شهید سعید صدیق و شهید محمدخاک فیروز»، شهیدان تخریب در این عملیات هستند.

بعد از عملیات کربلای ۲ در شهریور ۶۵، گردان تخریب لشکر سیدالشهدا علیه السلام با جذب نیرو اقدام به آموزش سنگین عملیات آبی خاکی نمود و با تاکید بر آموزش انفجارات موانع ومواضع دشمن، غواصان این گردان آموزش‌های خود را در اطراف سد تنطیمی دز دراردوگاه فرات شروع کردند. این آموزش‌ها به شدت سخت و طاقت فرسا بود تا حدی که شاید روزها ۱۵ ساعت بچه‌های تخریب در آب بسر می‌بردند تا بتواند در شرایط سخت در آب استقامت کنند. گردان تخریب با آمادگی کامل وارد عملیات کربلای ۴ شد. تعدادی از بچه‌ها به گردان‌های عملیاتی مامور شدند و گروهان های کاشت، معبر، پاکسازی و انفجارات همه با آمادگی کامل مهیای ماموریت بودند که این عملیات با عدم الفتح مواجه شد و توان گردان تخریب در عملیات سرنوشت ساز کربلای ۵ به کار گرفته شد. حماسه رزم رزمندگان اسلام خصوصا رزمندگان تخریب در این مقال نمی گنجد. عملیات کربلای۸ در فروردین ماه سال ۶۶ ماموریت دیگر گردان تخریب لشکر۱۰ سیدالشهدا علیه‌السلام بود. که بعد از این عملیات بود که شهید زینال الحسینی خوش درخشید و با صلاحدید فرماندهان لشکر به عنوان جانشین تیپ سوم کربلا و با حفظ سمت فرمانده گردان تخریب وارد عملیات نصر۴ در ارتفاعات ماووت عراق شد. در این کارزار بود که شهید «حاج سید محمد زینال الحسینی» فرزندان خود را تنها گذاشت و به خیل یاران شهیدش پیوست و با رفتن خود وظیفه ما را سنگین‌تر کرد. او مدام می‌گفت باید گوش بسته، چشم بسته، کتف بسته، دست بسته مطیع فرمان نایب پسر فاطمه بود و خود نیز این گونه عمل نمود.

بعد از شهادت شهید حاج سید محمد زینال الحسینی همه رزمندگان گردان هم قسم شدند که به توصیه شهید سید محمد تا وقتی که جنگ و رزم باشد در جبهه باشند و حضور مجدد «شهید حاج قاسم اصغری» که جراحت عملیات والفجر ۸ او را زمین گیر کرده بود با آن حالت مجروحیت خود را به جمع بچه‌های تخریب رساند، همه را به وجد آورد .

شهید حاج قاسم اصغری آمده بود تا در کنار برادر جانباز و آزاده حاج مجید مطیعیان گردان تخریب را در ماموریت‌هایش یاری کند و دریغ و افسوس که این حضور چقدر زود به پایان رسید و معاون سلحشور گردان تخریب لشکرده سیدالشهداءعلیه السلام، «شهید حاج قاسم اصغری» در پاکسازی میادین سردشت به همراه همرزم دلاورش «شهید حاج رسول فیروز بخت» در اثر انفجار مین والمری به شهیدان تخریب ملحق شدند و «شهید حاج ناصر اربابیان» این علم را بدوش کشید و گردان تخریب لشکرده سیدالشهدا علیه‌السلام ماموریتی را که در عملیات بیت‌المقدس ۲ در ارتفاعات سرد برفی وصعب العبور پذیرفته بود به پایان برد و «شهیدان مهدی ضیایی – اسدالله الهیاری – حسن جدی – مجتبی اکبری – عبدالعلی روشنی – محمدرضا حیدری» از ارتفاعات ماووت به عرش رفتند.

عملیات در شمالغرب گردان تخریب را به بیاره و حلبچه کشید تا اینکه در عملیات بیت المقدس‌۴ ابهت موانع و میادین مین دشمن را بشکند و ارتفاعات شاخ شمیران را زیر پای خود تحقیر کند. اما دشمن بعثی که از این حمله رزمندگان اسلام به ستوه آمده بود با بمباران شیمیایی چادرهای گردان تخریب ل۱۰ در اطراف دریاچه دربندی خان عراق ۱۴ نفر از عزیزان این گردان در اوج غربت و مظلومیت به شهادت رساند، اما این حادثه موجب نشد کارایی عملیاتی این گردان کم شود و باقی مانده رزمندگان این گردان در عملیات های بیت‌المقدس ۶ و دفاع سراسری و غدیر و آخرین ماموریت عملیاتی یعنی پاکسازی شهرمهاباد از لوث ضد انقلاب فعالانه شرکت کردند و با حضور خود در کنار فرماندهان عملیاتی لشکرده سید الشهدا علیه السلام موجب قوت قلب آنان بودند.

منبع: سایت الوارثین