شهید ابراهیم طالشی پریخانی

بسم الله الرحمن الرحیم

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ وَ الصَّلاهُ والسّلام عَلی خَیْرِ خَلقِه و اَشرفِ البّریِه و حافظِ سرِّه و مُبَلّغهِ رِسالاته و حبیب قُلوبنا و طبیب نفوسَنا ابوالقاسم محّمد(ص) و علی اهل بیتهِ الطاهرین المعصومین المکرمین علیهم السلام سِیُّما بقیه الله(عج) روحی و ارواح العالمین لتراب قدمه الفداء و علی نایبه روح الله حفظه الله تعالی و علی اصحابه حزب الله و علی انصاره جندالله و علی اسره الشهدا و المجروحین و المعلولین و الاسراء و المفقودین و علی اهل بیتی و علی والدینی.

سخن با حمد و ستایش خدا می‌آغازیم و پیشانی بندگی بر خاک درگهش می‌نهیم و سر تسلیم در برابر فرامینش فرود می‌آوریم.

به نام آن معبودی قلم بر صفحه دل مینگاریم که هر چه گوئیم از لطف اوست و هرچه بینیم از کرم او، هر جا که رویم خلقت اوست و همه امیدها به در اوست، همه چشم‌ها به عنایت اوست و همه قلب‌ها به سوی او.

خدایا، خدایا دلم سخت گرفته، قلبم سخت ناراحت گشته از این همه ریا، خودپسندی، ظاهر فریبی این نفس سرکش. خدایا تو را به جان ائمه اطهار، تو را به جان حضرت مهدی سلام الله علیه لطفی نما، کرمی کن، ما را به راه راست، راهی که مورد رضای اولیای توست هدایت فرما.

خدایا، خدایا در این وادی ظلمت، در این معرکه آزمایش و امتحان اگر به حال خود واگذاریمان، بدبختیم، بیچاره‌ایم، درمانده‌ایم، فرومانده‌ایم، پس ای قادر متعال دستمان گیر که جز تو دستگیری نداریم.

خدایا، برای پاک نمودن آنچه در طول زندگی خود به خطا پیموده و انجام داده‌ایم پاک کننده‌ای نیست، جز سیلاب اشک ندامت و توبه، پس ما را به آن موفق بگردان.

خدایا، در روز محشر جز کوه‌های سر به فلک کشیده معاصی و خطایا چیزی اندوخته مان نیست مگر محبت آل پیامبر، پس دل آن‌ها بر ما نرم بگردان.

خدایا، آتش عشق در وجودم شعله می‌زند، زبانه می‌کشد.

خدایا، تو وجود در کالبدم دمیدی، تو نور فطرت در درونم روشن گردانیدی پس خود این هنگام مرا در این بیابان ظلمت و جهل تنها رها مساز و مگذار بادهای سرد و سهمگین هواهای نفسانی و ابزار و تمایلات شیطانی اندک بضاعتم در عشق به تو را نابود سازد.

خدایا، این چه مامن است (جبهه) هر کس مشغول عبادتی است، این یکی رکوع کرده است و آن یکی سجود، این یکی دم از فراق می‌زند و آن یکی دم از وصال.

خدایا، این رزمندگان، تشنه کامان وصل کوی تو هستند. مشهد این شاهدان در آغوش و آن یکی سجود، این یکی دم از فراق می زند و آن یکی دم از وصال.

خدایا، کیند اینان چنین می‌نالند و می‌گریند، چنین با حال العفو می‌گویند و طلب غفران کنند.

خدایا، این چه شمعی است (حسین(ع)) که پروانگان بال و پر سوخته در تلاشند تا مگر در پرتو نورش راه را از چاه باز شناسند.

خدایا، دل از دنیا بریدم، دل به لقای تو بستم، تو خود شاهد باش قلمم یارای وصف این همه عظمت و شکوه و بزرگی نیست.

خدایا، جهاد تقویت و تحکیم قدم‌های انسان است برای رسیدن به هدف‌های والای انسانیت، پس مرا بدان نائل بگردان.

خدایا، برای واماندگان در دشت‌های بی‌آب و علف، آب حیاتی نیست جز لطف و کرمت، پس ما را از آن بی‌نصیب مگردان.

خدایا، ترس از مردن را از وجودم ریشه کن، کن، تا بدون هراس در راهت عشق ببازم جانم را در راه وصل به در کف نهم.

برادران ابتدا باید خود را شناخت و آنگاه آرزوی او را در سر پروراند و به وصل یار آرزومند بود و بدانید من عرف نفسه فقد عرف ربه، پس بکوشید خویش را بشناسید، زنجیرهای امیال و هوس‌ها را از دست و پای خود باز کنید، حجاب‌های چهره خود را بزدایید، غبارهای فطرت دل را با ذکر خدا بشویید و به یاد او دل خوش دارید که او همیشه منتظر بازگشت و توبه بندگان خود است.

ای دوست، ای دردمند و حاجتمند نیکی بدان دلی که سخت شد دیگر رویشی ندارد و زمینی که شخم نخورد ناچار سخت می‌شود، قساوت‌ها از کوچک شمردن گناهان مایه می‌گیرد. ای سختی کشیده در وادی قرب، آه ای عزیز بدان که راه حق سخت است، تو باید سرنوشت خویش را در دست گیری و با اراده خویش آسمان زندگیت را نورانی گردانی و این امر ممکن نیست مگر اینکه درهای رحمت گشوده می‌شوند و به فیض می‌رسی، چه خوش لحظه خلوتی که خلوص دل همراه گردد و انسان در تکاپوی وجود ناگاه به توبه رسد و اشک‌ها به امید دیدار او و فروغ خدا در وجودش همچو باران بهاری باریدن گیرد، چه خوش است شب تاریک را با دعا و نجوا و راز و نیاز با محبوبت روشن کردن، چه خوش است بی‌ریایی سحرهای وصال شکستن سکوت با شکستن بغض و در آمیختن با نجوای دردآلود نیایش و چه با طراوت است باران اشک در خشکسالی قساوت.

توبه سیلابی است که همه چیز را تطهیر می‌نماید، صاعقه‌ای است که ریاها، قساوت‌ها، فریب‌ها، یأس‌ها و حرمان‌ها را می‌سوزاند و در بهاران امید است که گل دعا در خاک پاک دل روییده و راه را به سر منزل مقصود حیات طیبه گشوده و انسان آرام و سبکبال به سوی ملکوت بال می‌گشاید.

سخنی نیز دارم با مادر عزیز و گرامیم. بدیهی است از دست دادن هر عزیزی سخت و مشکل است. بنده نیز از زحماتی که برایم کشیدید غافل نیستم و هر مادری نیز انتظار دارد وقتی فرزندی بزرگ می‌شود یار و دستگیر او باشد ولی تقدیر بر این است که شما باز هم با از دست دادن عزیزانت امتحان پس بدهی. همیشه شما را به خاطر عزم راسخ و عملی که در مشکلات و مصائب داشتی تحسین می‌کردم.

زمانی که پدرمان جان به جان آفرین تسلیم نمود بخاطر دارم که چگونه با تحمل سختی‌ها سعی در بزرگ کردن و تربیت ما نمودی و به همین خاطر شما را بیش از یک مادر می‌دانیم و امیدوارم که الگویی باشید برای مادران شهید داده دیگر و شما نیز برای تسکین خاطر می‌توانید خانم زینب کبری سلام الله علیها را الگوی خود قرار دهید و به یاد آورید چگونه بهترین عزیزان خود را در سخت‌ترین شرایط برای رفتن به میدان بدرقه می‌نمود و شاهد شهادت آن‌ها می‌شد و نیز شنیده‌اید که چگونه در مقابل حکومت ظالمانه یزید و یزیدیان بعد از واقعه کربلا ایستاد و آن‌ها را رسوا کرد. آری ما که خود را رهروان اهل بیت عصمت و طهارت می‌دانیم نیز باید چنین باشیم و فقط در شمار پیرو و مقلد نباشیم بلکه با عمل به اثبات برسانیم ما امت واقعی رسول گرامی اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) هستیم. زبان و قلبم توان تحسین شما را آن طور که شایسته است ندارد و نمی‌توانم بطور اکمل احساسات قلبی خود را نسبت به شما بازگو نمایم و همانقدری که بگویم «دوستت دارم».

آری آگاهانه راهی را که ائمه اطهار(ع) بخصوص امام حسین(ع) نشان داده بودند انتخاب کردم و بر این انتخاب افتخار می‌کنم و خوشحالم که جان بی‌قابلم را هم در این راه دادم و از شما مادر عزیز نیز کمال تشکر را می‌نمایم که در انتخاب این راه مرا یاری نمودی و سعادت دنیا و آخرت را نصیب بنده کردی.

آرزوی دامادی یکی از بزرگترین امیدهای مادران برای پسرانشان می‌باشد و می‌دانم که شما نیز در این امید بودید که روزی مرا در لباس دامادی ببینید ولی بنده دامادی را در پیروزی می‌یافتم و آخر نیز بدان دست یافتم چرا که چه ما بکشیم و چه کشته شویم پیروزیم و بدانید که ما زنده  هستیم که نزد خداوند تبارک و تعالی روزی می‌خوریم.

بندگان خدا به غیر از معصومین(ع) بدون گناه و معصیت نمی‌توانند باشند و بنده نیز با کوله‌باری که از گناه و معصیت طی طریق کردم و برای سپری کردن این راه امید به بخشش و عفو خدای الرحمن الرحیم داشتم و چیزی که می‌تواند در این امر به بنده کمک کند و مرا سبک بار گرداند، دعای خیر و طلب مغفرت از خدای عزوجل برای بنده می‌باشد و با این کار روح فرزندتان را شاد و بار گناهان مرا کم نمائید.

هر چه بگویم کم گفته‌ام و امیدوارم خداوند به شما صبر و اجر عنایت فرماید تا بتوانید تحمل سختی‌ها و مصائب را داشته باشید شما را به خدا می‌سپارم.

و مادر و برادران عزیزم از شما می‌خواهم که در شهادت من گریه نکنید بلکه برای امام حسین(ع) و اصحاب آن حضرت گریه کنید و هر موقع خواستید گریه کنید با یاد امام حسین(ع) گریه کنید.

یک نصیحت برای شما برادران عزیزم دارم که یک موقع مادر را اذیت نکنید و یک کاری کنید که مادر در نبودن من جای خالی من را در خانه احساس نکند و همیشه به آن دل داری دهید و جای من را در خانه پر کنید. می دانید که بهشت زیر پای مادران است و از شما می خواهم که به مادر احترام لازم را بنمایید.

و از کلیه دوستان و آشنایان می‌خواهم که من حقیر را حلال کنند.