شهید اصغر خزمنش فرد

شهید اصغرخزمنش در اولین روز از آخرین ماه تابستان ۱۳۴۱ در تهران دیده به دنیا گشود. خانواده‌ی او بسیار مذهبی، متدین و معتقد بودند. پدرش در آستانه ی پیروزی انقلاب اسلامی فعالیت هایی پرثمر داشت چنانچه توسط ساواک دستگیر و تحت شکنجه های بسیار قرار گرفت.

اصغر نیز تحت تاثیر جو خانواده و محیطی که در آن پرورش یافته بود از همان سنین کودکی پایش به مکتبخانه باز شد. تعالیم دینی را فرا گرفت و با همان سن کمی که داشت قرآن را بسیار شیوا تلاوت می کرد.

بعد از آن به مدرسه رفت و درسش را تا دوم راهنمایی ادامه داد.  

او در کنار درس و تحصیل همواره در مسجد حضور پررنگی داشت. بسیار فعال و پر جنب و جوش بود و لحظه ای از پا نمی نشست. او روزهایش را در کارگاه دوزندگی می گذراند و شب ها در مسجد به کارهای فرهنگی و نظامی مشغول بود.

در بحبوحه ی جنگ و شرایطی که آن زمان در جامعه حاکم بود برای انجام وظیفه به ارتش رفت و از آنجا به کردستان اعزام شد و تحت آموزش شهید سرهنگ صیاد شیرازی قرار گرفت. بعد از این که دوره ی خدمتش به پایان رسید مدتی را در بسیج محله مشغول کار بود. عاقبت به لشکر۱۰ سیدالشهدا(ع) پیوست و با گردان حضرت قاسم (ع) سوی جبهه شتافت.

در عملیات کربلای ۵ مجروح شد. او را در ماشین حمل و نقل مجروحان سوار کردند تا به عقب ببرند اما نیمه ی راه راکت هواپیمای بعثی به آمبولانس برخورد کرد و پیکر مجروح او همانجا مفقود شد.

به روایت پدر شهید:

خیلی حواسش به اطرافیان و دوستانش بود. در عالم رفاقت، هر کاری از دستش بر می آمد دریغ نمی کرد.

روزی آمد و از من پرسید: می شود ۲۵ هزار تومان به من قرض بدهی؟
گفتم: این پول را برای چه می خواهی؟

گفت: یکی از دوستانم مشکلی دارد. وضع مالی اش چندان رو به راه نیست و ورشکست شده. می خواهم این پول را به او قرض بدهم تا کارش راه بیفتد.
اینچنین پول را از من گرفت و به او داد.

به روایت برادر شهید:

در روزگاری که سایه ی جنگ بر جامعه حاکم بود، بسیاری از مردم از لحاظ دسترسی به نفت و گاز در مضیقه بودند.

وقتی که سهمیه ی نفت می رسید، صف های عریض و طویلی بوجود می آمد. بعضی ها که مسن‌تر از دیگران بودند یا توانایی ایستادن در صف های طولانی را نداشتند، اصغر جایشان در صف می ایستاد، سهمیه ی آنها را می گرفت و می برد به خانه های شان.