بوسیدن شهیدان…

دکتر حسن حیدری نراقی(روانشناس) گفت:

استقبال در اردوگاه کوثر

سلام؛ مدتی حاجی برای عمل چشم به آلمان رفته بود و قرار بود، در برگشتش به اردوگاه کوثر، استقبال خوبی از او بشود، لذا چند روز قبل تر بدنبال تدارکات و امکانات به هر در و دیواری می زدیم تا کم و کسری نباشد؛ لذا برای دود کردن اسپند راهی شهر اهواز شدم و از هر مغازه ای می پرسیدم اسپند دارند یا نه؟ با تعجب مرا نگاه می کردند و با کلی پانتومیم هم که برایشان بازی می کردم باز نمی فهمیدند چی می خواهم؛ بالاخره بعداز چند ساعتی گشتن در شهر و پرسوجو کردن یه مغازه دار گفت: متوجه شدم و با خوشحالی گفت: بیا بریم در روستای اول جاده سوسنگرد اونجا داریم . خلاصه به راه افتادیم و بعداز نیم ساعتی به روستایی رسیدیم و جلوی درب خانه ای ایستادم . بنده خدا پرید تو خونه و با خوشحالی بعداز چند دقیقه کله یه گوسفند را می کشید و به سمت درب حیاط می آورد. با دیدن این صحنه ازخنده ترکیدم و حالا من خندان و اون بنده خدا متعجب از خنده من. بالاخره تا آخر شب فهمیدم در بین عربهای آن منطقه به اسپند، حرمل می گویند و تونستم مقداری از آن را تهیه کنم تا جلوی حاجی اسپندی دود کنیم. از طرفی، روز آمدن حاجی استقبال خوبی همه از ایشان کردیم و با ورودش به ساختمان ستاد، هنوز وارد اتاق نشده بود که به کولر گازیی که توسط پشتیبانی نصب شده بود گیر داد و گفت: وقتی گردانها و رزمندگان تو چادر و گرما بسر می برند چطور اجازه دادید اینجا کولر نصب کنند و کلی نکوهش و سرزنش، که البته به حاج آقا محمدی (ره) که مدتی از مسجد لورزاده در میدان خراسان تهران امکاناتی و جمع کرده بود و مقدارزیادیشو از اموال شخصی خود فراهم کرده بود، گفته بودم حاجی ناراحت میشه ولی با اقتداری که داشت حرف کسی و قبول نمی کرد، ولی اینجوری شد که تا اون کولر برداشته نشد؛ حاجی راحت نبود. اینطوری بود که همه رزمندگان از ته دل دوستش داشتند و دارند. (دکتر حسن حیدری نراقی، روانشناس)