شهید آوینی: «اگر آفاق وسیع دل های ما، از آفتاب بی غروب توکل، نور و گرما نمی گرفت، بدون تردید هیچ یک از ما، پای در راهی اینچنین نمی نهاد. ما را اجبار و اکراه بدین جا نکشانده است، که دشواری ها راه…

درباره شهید مجید آخوندزاده 7 ساله که بود، پدرش را از دست داد. مادرش بافندگی می کرد و روزگار می گذراندند. مجید برای یاد گرفتن قرآن به مکتب رفت و بعد هم وارد مدرسه شد. اما بعد از دوره ابتدایی مشغول کار در…

هنر رسول درباره شهید رسول کشاورز نورمحمدی به روایت برادر شهید برادرم دو سال بیشتر نداشت که پدرمان از دنیا رفت و ما را تنها گذاشت. من به عنوان برادر بزرگتر، دلم می خواست هر کاری می توانم بکنم که رسول، درس بخواند…

درباره شهید مهدی محمدصادق به روایت برادر شهید یک روز که خواهرم برای خرید به تعاونی مسجد رفته بود، دیده بود چند نفری گعده گرفته‌اند و از شهادت مهدی حرف می‌زنند و نمی‌دانند چطور این خبر سوزناک و غم‌آلود را به پدر و…

درباره سردار شهید بهمن محمدی نيا به روايت هم‌رزمان عراق پاتک سختی در منطقه داشت. سردار بهمن محمدی‌نيا آمد و به ما گفت: «بچه‌ها از هيچ چي نترسيد» گفتيم: «برادر محمدی‌نيا، ما نيروهايمان نسبت به دشمن كم است، مهماتمان هم رو به اتمام…

فرازهایی از وصایای شهدای لشکر 10 سیدالشهدا(ع) در ارتباط با کربلای سیدالشهدا(ع) وصیتنامه شهید سید عباس اکبر (کربلا) وصیتنامه شهید محمدرضا زمانی (امام حسین) وصیتنامه شهید محسن شیرکوند (امام حسین)

درباره شهید مهدی محمدصادق به روایت برادر شهید: زیاد اهل تعریف کردن نبود. هرچه از او می‌پرسیدی به جوابی کوتاه بسنده می‌کرد. گاهی که به مرخصی می‌آمد از او می‌پرسیدم: مهدی از جبهه بگو! چه خبر؟ در پاسخ می‌گفت: چه می‌خواهی باشد؟ می‌خوریم…

درباره شهید محمود معزپوربه روایت مادر شهید #گنجینه همسرم به همراه پسر دیگرم در جبهه بود. حتی دامادمان. پسرم، شمس‌الدین، مدام از کیلومترها دورتر نامه می‌فرستاد که: محمود را برای چی پهلوی خودتان نگه داشته‌اید؟ بفرستیدش بیاید اینجا.محمود آن زمان سیزده‌ساله بود. سنش…

درباره شهید محمود معزپور به روایت دوستان و همرزمان شهید: یک روز صبح وقتی بیدار شدیم و از چادرها بیرون آمدیم با کمال تعجب دیدیم تمام کفش‌ها واکس‌زده و مرتب پشت سر هم قطار شدند. از هرکسی سوال کردیم "چه کسی این کار…

درباره شهید محمود معزپوربه روایت مادر شهید: روزی از دیوار حیاط بالا پریده بود و میله‌ای آهنی صاف فرو رفته بود در گونه‌اش. وقتی آمد دیدم دستش روی صورتش است. "پرسیدم: چی شده پسرم؟"پسرکم خم به ابرو نیاورد. دوست نداشت من را نگران…