امالبنین(س) را ندیدهام اما
بزرگیاش را بارها با عمق جان، حس کردهام
هر بار که ندای “لا اله الا الله” مردم در تشییع شهیدی گلگون کفن بلند میشد،
من امالبنین(س) را دیدم
همانقدر محکم
همانقدر استوار
همانقدر صبور
آری! من مادر عباس(ع) و برادرانش را، حلول یافته در مادران شهدا دیدم
من تجلی امالبنین(س) را در مادر سید محمد و سید مجتبی زینالالحسینی دیدم،
در اشکی که برای شهادت پسرانش نریخت و در نالهای که سر نداد…
۳ دیدگاه ها
۸ بهمن ۱۳۹۹ در ۳:۴۴ ب٫ظ
ناشناس
عالی
۸ بهمن ۱۳۹۹ در ۹:۰۴ ق٫ظ
رضازاده
بسیار زیبا بود. در یک کلام به مادران شهدامیگوییم که شرمنده ایم
۸ بهمن ۱۳۹۹ در ۹:۰۲ ق٫ظ
ناشناس
عالی عالی عالی