نام: داوود | نام خانوادگی: آجرلو | نام پدر: سیف الله
تاریخ ولادت: ۱۳۴۲/۱۰/۱ | محل ولادت: تهران | سن: ۲۳
تاریخ شهادت: ۱۳۶۵/۱۰/۱۹ | شهادت: شلمچه – عملیات کربلای ۵
مزار: تهران – بهشت زهرا (س)
زندگینامه شهید داوود آجرلو
داوود آجرلو فرزند مرحوم حاج سیف الله در اولین روز زمستان سال ۱۳۴۲ همزمان با شکوفایی اولین جوانه‌های نهال انقلاب و در خانواده‌ای مذهبی، انقلابی، متدین و شهیدپرور دیده به جهان گشود.
به دنیا آمدن داوود بعد از چند فرزندی که از بین رفته بودند فضای خانه را شاد کرد، پدر عاشقانه به تنها فرزندش عشق می ورزید و مادر وابستگی خاصی به او داشت. بعد از داوود چند فرزند دیگر هم به خانواده اضافه شدند، سه دختر و یک پسر.
داود تحصیلاتش را تا سال ششم ابتدایی ادامه داد و پس از آن رفت سراغ کار.
او به اتفاق برادرش در یک مغازه کار میکردند تا سال ۵۷، که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید.
هنوز ۱۶ سالش تمام نشده بود که به جبهه رفت. در سال ۱۳۶۰ با علاقه بسیار زیادی وارد جبهه و جنگ شد.
او در جبهه مسئولیت‌های مختلفی چون فرماندهی گردان حضرت علی اصغر (ع) در لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) و یکی از گردان‌های ۲۷ محمد رسول الله (ص) را عهده‌دار بود و پس از سه بار مجروحیت به درجه جانبازی رسید.
در نوزدهم دی ماه ۱۳۶۵، داود با کوله‌باری از تجربه و خاطره، در عملیات کربلای پنج بر اثر اصابت ترکش خمپاره مجروح و از دژ شلمچه راهی دیار معشوق گشت.
پیکر پاکش در بهشت زهرا قطعه ۲۶، ردیف ۴، شماره ۸۴ به خاک سپرده شد.
وصیتنامه شهید داوود آجرلو
بسم الله الرحمن الرحیم
و قاتلوا هم حتّی لا تکون فتنه
… خدایا! بنده درمانده درگاه تو هستم. اگر این بنده ناچیز، لیاقت شهادت را ندارد از تو می‌خواهم گناهم را ببخشی و مرا از عذاب دوزخ نجات دهی. انشاءالله.
سلام و صلوات بر امت شهیدپرور و با درود به روان پاک شهیدان به خصوص شهدای کربلای حسین (ع) و شهدای جبهه‌های نور علیه ظلمت.
با شناختی که از خود دارم و خداوند به من آگاه‌تر از خودم است، این لیاقت را در خود نمی‌بینم که آبرومندانه با شهادت به لقاءالله بپیوندم، ولی از آنجا که رحمت الهی شامل حال پاسداران می‌شود، امید آن دارم که شهادت نصیبم گردد.
از خداوند می‌خواهم که در آن لحظات حساس مرا یاری دهد و ایمانم را قوی کند، تا در مقابل دشمنان اسلام و امام مقاومت کنم.
اما چند کلامی به عنوان فریاد دل و پیام خون می‌نویسم.
… تا آخرین قطره خون دست از او بر نخواهم داشت، زیرا راه او راه مهدی(عج) و فریاد او فریاد امام حسین(ع) است.
امت حزب‌الله بداند، باید قاطعانه در همان مسیر که تاکنون ما را از زیر یوغ استعمار و بردگی نجات داده تا حکومت عدل الهی را تحقق بخشد، در همین راه خداییِ امام عزیزمان، گام بردارند که غیر آن خیانت به قرآن و اسلام و خون پاک شهدا است.
… ما پاسداران برای پاسداری از حریم قرآن، خون خود را تقدیم اسلام و امام می‌کنیم، نه برای گرفتن خاک. مراقب باشید خون ما پایمال نشود.
ای مردم، برای آب و نان و مسائل دنیوی دل نسوزانید و با فریاد بلند به مخالفین اسلام و انقلاب خون‌بار اسلامی بگویید به کوری چشمان‌تان و به سوزش قلب‌های سیاه‌تان تا خون در رگ ماست، خمینی رهبر ماست.
بدانید حتی آن لحظه که در بیابان‌های جبهه‌های جنوب و غرب یا در تهران، خون ناقابلم با گلوله‌های آمریکایی و روسی شما بر زمین ریخته شود خواهم نوشت: اسلام پیروز است، چپ و راست نابود است.
یک پیام به عنوان یک پاسدار به برادران سپاهی دارم.
برادران عزیز که اسلام و امام به شما سپاهیان افتخار می‌کند، امام عزیز فرمودند “اگر سپاه نبود کشور هم نبود”. شما پاسداران این انقلاب هستید، انقلابی که حاصل خون هزاران شهید و معلول است. شما باید با جان و دل از این انقلاب حفاظت کنید. امام عزیزمان فرمودند: مسئله اصلی ما جنگ است و رفتن به جبهه‌ها بر همه واجب است.
… چند جمله هم به پدر و مادرم.
پدر و مادرم، داوودتان رفت به آنجایی که آرزوی او بود. جایی که سال‌ها در بیابان‌ها در پی آن بود. از شما تشکر می‌کنم که من را به این سال رساندید و در راه خدا قربانی کردید.
پدر و مادرم، می‌دانم که من برای شما فرزند خوبی نبودم و در طول این مدت جز ناراحتی برای شما کاری نکردم.
مادرم، می‌دانم که حق زیادی برگردن من دارید و خیلی زحمت من را کشیده‌اید. از همان اوایل زندگی و تولد و شب زنده‌داری شما تا صبح در کنار بالینم و چه سال‌های نوجوانی به ویژه در ایام انقلاب و جنگ، من خود را مدیون شما می‌دانم.
شما دین خود را نسبت به فرزندان‌تان انجام داده‌اید و این من بودم که نتوانستم به وظیفه خود نسبت به شما عمل کنم. امید دارم که مرا به بزرگواری خود ببخشید.
… مادر جان، دوست دارم همچون دیگر شهدا، جنازه‌ام در صحرای کربلای ایران اسلامی بماند و امیدوارم بعد از شهادتم برای من گریه نکنید.
چنانچه خواستید گریه کنید، برای مظلومیت امام حسین(ع) و برای اسارت و مظلومیت حضرت زینب(س) گریه کنید و بر مصائب یاران امام حسین(ع) در روز عاشورا و از کربلا تا اسارت و سختی‌ها و مظلومیتی که بر آنان گذشته، گریه کنید.
پیام من به برادرانم حاج احمد و عباس این است که تا آخرین قطره خون از خط امام دست برندارید و همیشه پشتیبان روحانیت مبارز و در خط امام باشید.
همسر بزرگوارم، در این مدت کوتاه ولی پربار به لحاظ معنویت، در خدمت یکدیگر و در خدمت امام و اسلام بودیم. شما به عنوان همسر و همسنگر من بودید، اما خواست خدا این بود که بیش از این در کنار یکدیگر نباشیم، زیرا اسلام و امام عزیز مهم‌تر است.
امیدوارم شما هم با توکل به خداوند و با پیروی از خط امام و روحانیت در خط امام همیشه پیروز و موفق باشید. انشاءالله.
چند جمله‌ای به خواهرانم:
بعد از شهادتم همچون حضرت زینب(س) در مقابل دشمنان انقلاب ایستادگی کنید که در غیر این صورت به دین خود عمل نکرده‌اید. وقتی که خبر شهادتم را شنیدید و جنازه من را دیدید صبر و استقامت داشته و خود را کنترل کنید. حجاب‌تان را مراعات کنید که رعایت حجاب شما از خون من مهم‌تراست.
در آخر از همه دوستان و آشنایان طلب حلالیت دارم.
خدایا، خدایا ستاره‌ها که رفتند، تو خورشید را نگه‌دار.
تا انقلاب مهدی (عج) خمینی را نگه‌دار.
مرگ در بستر برای پاسدار ننگ است.
داود آجرلو ۲۷ شهریور ۱۳۶۵
قسمتی از وصیتنامه شهید داوود آجرلو ۱۳۶۱/۱۲/۲۹
“و مالکم لا تقاتلون فی سبیل‌الله و المستضعفین من الرجال و النساء و الولدان”
سوره مبارکه‌ی نساء آیه ۷۵
به‌نام خدا
به نام او که نامش یادآور رحمت است و یادش آرامش قلوب مؤمنان، به نام او که باران لطفش بر سر بندگان می‌بارد و نعمتش بر روی تمامی مخلوقات آغوش می‌گشاید. به نام او که مطلوب طالبان است و مقصود راهیان و به نام ربّی که حاضر است و ناظر.
با سلام بر بندگانی که باران لطفش را پذیرا شدند و در دریای نعمت‌های بی‌کرانش غوطه‌ور گشتند و سرانجام مروارید سعادت را در دریای فیض بی‌دریغش صید کردند و در بستر شهادت غنودند.
سلام بر آنان که به آسمان ایثار پرکشیدند و بلندترین قلّه‌های عروج انسانی را فتح کردند.
داوود آجرلو ۱۳۶۱/۱۲/۲۹
آثار تولید شده درباره شهید داوود آجرلو
ویژه‌برنامه «ستارگان پرفروغ»
این برنامه با حضور مدیر فرهنگی هنری منطقه ۱۰ در منزل شهید داود آجرلو برگزار شد و در طی آن، خانواده شهید داود آجرلو تجلیل شدند.
گالری تصاویر
