فرماندهی تویسرکانی که از ۱۸ سالگی به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمده بود را در همه جای جبهه می شد دید؛
هر جا که جنگ بود، علی فضلی هم بود؛
از جبهه های غرب تا جبهه های جنوب کشور،
از ایستادگی در برابر گروه‌های ضدانقلاب خلق عرب و دموکرات و کومله، تا مقاومت در برابر حزب بعث.
او برای هر عملیاتی داوطلب بود و اظهار آمادگی می کرد…
نقل است که سردار فضلی در طول مدت ۸ سال دفاع مقدس، کمتر از ۵۰ روز به دیدار خانواده خود رفته است!
بیش از ۱۵ بار مجروحیت، از دست دادن یک چشم و شیمیایی شدن هم گواه همین امر است.
در ۱۹ سالگی فرمانده لشکر المهدی(عج) و در ۲۲ سالگی فرمانده تیپ ۱۰ سید الشهدا علیه السلام شد. فرماندهی شایسته‌ی این مرد بود.
مردی که هنوز هم با وجود آنکه در آستانه ۶۰ سالگی است و تحت عمل پیوند مغز استخوان قرار گرفته و مراحل شیمی درمانی را می گذراند، از پای نمی نشیند و گهگاهی با حضور در صبحگاه دانشگاه افسری، به‌مان یادآور می شود که هنوز نعمتهای زیادی داریم که باید شکرگزارش باشیم؛
نعمتی چون وجود ارزشمند «سردار فضلی».
