شهید صادق عطایی سال ۱۳۴۴ چشم به جهان گشود.
او در دوران نوجوانی بسیار صبور و متین بود و هرگز در رفتار با پدر و مادر از محدوده ادب و احترام خارج نمی شد از همان نوجوانی برای نزدیکی به خدا نماز را در اول وقت می خواند ، هیچ وقت پیوند خود را با خدای خویش نگسست و هیچ امر بیهوده ای توجه او را جلب نکرد و همیشه از فکر و گفتار و کردار بیهوده پرهیز می کرد . در اکثر جلسات دینی شرکت می کرد و به دعا و مجالس مذهبی اهمیت زیادی می داد و نظرش این بود این جلسات انسان را از نظر معنوی تقویت می کند و برای یافتن صراط مستقیم مددرسان می باشد.
دوران نوجوانی او همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی بود و مانند دیگر یاران صدیق امام در راهپیمایی و تظاهرات شرکت می کرد. جهاد در راه اسلام هدف او بود و با عزمی راسخ در این راه قدم بر می داشت. با شروع جنگ تحمیلی در جبه ها حاضر شد و با رشادت تمام به نبردی جانانه با دشمنان اسلام پرداخت . بارها در مناطق عملیاتی مجروح شد ولی هیچگاه خانواده را از مجروحیت خود آگاه نمی ساخت و در جواب خانواده که از او می خواستند مدت بیشتری در کنار آنان بماند می گفت : منزل برای استراحت جسم است ولی استراحت روح در پرتو مسجد، جبهه و جنگ است. تا اینکه سعادت با او یار شد و در سال ۶۵ و در سن ۲۱ سالگی شربت شهادت نوشید و به حق پیوست.