شهید علی اصغر بابایی

شهید علی اصغر بابایی طرقی در بیست و پنجمین روز تابستان ۱۳۴۱ در محله‌ی انبار گندم تهران (خیابان ری، صاحب جمع) دیده به جهان گشود و تا دو سالگی را در تهران گذراند. سپس به لحاظ شغل پدرش که نظامی بود به اتفاق خانواده به شیراز نقل مکان نمودند و پس از یک سال اقامت در شیراز در سن سه سالگی به اصفهان رفت و تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در این شهر بود.

دوران ابتدایی را در دبستان جامی اصفهان واقع در خیابان ابن سینا و راهنمایی را در مدرسه سروش گذراند. سپس وارد هنرستان فنی (شاه عباس سابق) بدیع زادگان (فعلی) شده و مشغول تحصیل گشت. علاقمند به هنر نقاشی و مینیاتور بود و از همین راه کسب درآمد می کرد.

از سن ۱۵ سالگی تا اخذ دیپلم شاگرد استاد پرورش و شهید دکتر آیت اولین وزیر آموزش و پرورش و اولین نائب رئیس مجلس شورای اسلامی بود.

بعد اخذ دیپلم که متقارن با پیروزی انقلاب بود، وارد صحنه اجتماعی شد.

با اینکه دلبستگی زیادی به مینیاتور داشت بعد از پیروزی انقلاب در اولویت دوم قرار گرفت.

در سال ۱۳۶۰ در ماه مرداد عضو سپاه پاسداران شد. سپس دوره آموزش عمومی و تخصصی سپاه را طی کرده و در گردان پدافند هوایی تهران در پادگان ولی عصر مشغول خدمت شد و به مدت ۴ ماه به لبنان و سوریه ماموریت یافت.

سال ۱۳۶۱ در یگان پدافند هوایی منطقه یکم ثارالله تهران به عنوان جانشین گردان پدافند هوایی مشغول خدمت شد و در هماهنگی و الگودهی و انجام تکنیک و هرکاری پیش قدم و فعال و پر تلاش بود. خصوصیاتش باعث شد که ایشان به عنوان فرمانده‌ی گردان پدافند هوایی سیدالشهدا علیه السلام منصوب شد وی پس از مدتی با تلاش خستگی ناپذیر باعث خدمات، ابتکارات و گسترش این گردان شد و تا زمان شهادت که در سال ۱۳۶۲ در عملیات والفجر ۲ در غرب کشور به شهادت رسید مشغول خدمت بود.

بسم رب الشهداء و الصدیقین

و اینک وقت امتحان است، امتحانی بزرگ و سرنوشت ساز. آری برادرم و خواهرم در این لحظات آخر که عزم سفر کرده ام و می خواهم به خواست خدا با این حرکت زمینه پیوستن به لقاءالله را فراهم آورم و سفری را که هر انسانی باید برود، من می خواهم قبل از اینکه این سفر به سراغم بیاید انتخاب کنم، چرا که: «أَینَ ما تَکونُوا یدْرِککمُ الْمَوْتُ وَلَوْ کنتُمْ فِی بُرُوجٍ مُشَیدَهٍ» خدا می فرماید هر کجا باشید حتی اگر در برج های سنگی، مرگ شما را فرا خواهد گرفت. آری می خواهم انتخاب کنم نه مرگ بلکه شهادت را در راه الله «اللهم الرزقنا توفیق شهاده فی سبیلک» خداوندا به ما عطا کن توفیق شهادت در راهت.

و ای برادرم و خواهرم می خواهم تو بدانی که این حرکت من نه از روی احساس، بلکه از آگاهی است؛ نه از روی ریا، بلکه از روی اخلاص است و نه از روی سیر شدن از دنیاست، بلکه از بریدن از دنیاست؛

چرا که امیرالمومنین (علیه السلام) می فرماید: حب الدنیا راس کل خطیئه. به این مضمون که ریشه همه گناهان، دوست داشتن دنیاست.

آری لحظه ای است که باید انتخاب کرد یا دنیا را و یا آخرت را. یا راه الله را و یا راه شیطان را. و یا بهشت را و یا جهنم را و خلاصه اینکه یا خود را یا خدا را.

حقیر به عنوان یک وظیفه و امر به معروف و نهی از منکر نکاتی را یادآور می شوم، باشد که مورد قبول خداوند تبارک و تعالی قرار بگیرد.

اولین مطلب اینکه در این ایام که این وصیتنامه را می نویسم ایام عاشورا است و روز عاشورا، کل یوم عاشورا و کل عرض کربلا، تمامی روزها عاشورا و تمامی زمین ها کربلاست. چرا که حسین زمانمان راه حسین ابن علی علیه السلام را پیش گرفته است و به راستی که دیگر تعزیه خواندن چنان شور ندارد چرا که در این روزها صحنه ها کاملا صحنه های کربلاست.

آری او را، خمینی را، حسین زمان را، تنها نگذارید که پشت کردن به او، پشت کردن به امام حسین علیه السلام است و این نعمت خدادادی را ارج نهید که کفران نعمت سبب می شود که خدا این نعمت را از شما بگیرد و کاری نکنید که او قلبش بشکند که اگر شکستید قلب امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را شکسته اید و او را یاری کنید که یاریش کنید یا نکنید چنانکه امام باقر (علیه السلام) می فرماید او پیروز است (من رجل قم….) و انقلاب او را به قیام ولی عصر مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف) متصل می گرداند.

دوم: طبق آیه قرآن کریم که می فرماید: «ان اکرمکم عند الله اتقیکم» برترین شما در نزد خدا کسی است که تقوی او بیشتر باشد. بنابراین در همه حال باید یاد خدا باشید و از خدا بخواهید که توفیق دهد حتی برای یک لحظه از او جدا نشوید. و این خود بهترین صلاح و سلاح است.

سوم: تهذیب نفس و اخلاق اسلامی است که اگر هرکس خود را اصلاح کند جامعه اصلاح شده است.

چهارم: اهمیت دادن به نماز و امر به معروف و نهی از منکر است که دیگر لازم نیست توضیح داده شود.

پنجم: از همه دوستان و آشنایان و پدر و مادرم و برادران و خواهرانم می خواهم که مرا حلال کرده و از خدا برای من طلب مغفرت کنند.

ششم: برایم مراسمی ساده بگیرید و هر کجا که صلاح دانستید به خاکم بسپارید چرا که نمی خواهم وابسته به خاک باشم و از عزاداری بیش از حد بپرهیزید که در غیر این صورت دشمن را شاد خواهید نمود.

«والسلام»

الحقیر علی اصغر بابایی

• بانیِ خیر

بانیِ راه اندازی کتابخانه در کنار هیئت روستا، شهید علی اصغر بابایی بود. با وجود اینکه بزرگترهای روستا مخالف بودند، اما توانست با دلایل قوی و منطقی، مجابشان کند.

بعدها هم از طریق پیگیری و صحبت با آیت الله یثربی امام جمعه کاشان، یک نفر روحانی برای روستا آورد.

با تلاش او و دوستانش، سالنامه انجمن اسلامی روستای طرق هم نوشته شد.

تأسیس انجمن اسلامی روستا هم ازجمله کارهای خیر این شهید برای روستا بود.

• انگشتری برای مادر

به روایت مادر شهید:

وقتی می خواست ازدواج کند، صحبت از این بود که برای همسرش انگشتری بخریم. اما او اول برای من یک انگشتر خرید.

همیشه همینطور بود و به اینطور مسائل اهمیت می داد. هنوز انگشتری اش را به یادگار نگه داشته ام.

• صف اول

به روایت برادر رافتی:

وقتی می خواست وارد سپاه شود، در قسمت پذیرش، از او درباره حضور در اطلاعات عملیات سوال کردند. حرفی که زد، برای همیشه در ذهنم ماند.

شهید علی اصغر بابایی جواب داد: من آمده ام تا در جبهه، در خط مقدم مبارزه کنم. مثل امام حسین علیه السلام که در صف اول ایستاد و شهید شد.

• انگار تازه شهید شده بود

به روایتِ برادر اکبری (همرزم شهید):

در عملیات والفجر، کنار یک سلاح پدافند مشغول کار بود. ساعت ۲ بعدازظهر سیزدهم مرداد ۱۳۶۲ بود. توپخانۀ دشمن که در نزدیکی شان بود، منفجر شد و بر اثر آن، علی اصغر بابایی هم به شهادت رسید.

منطقه کوهستانی بود و موج انفجار، پیکر او را پرت کرده بود به پایین کوه.

ما که متوجه پرتاب او به دره نشده بودیم، هر چه می‌گشتیم، پیدایش نمی‌کردیم. فقط یک پای او مانده بود که برای معراج شهدا فرستادیم.

چند روز بعد، یکی از برادران ارتشی آمد و گفت: پیکر یکی از بچه های شما در دره است. رفتیم دیدیم خودش است، علی اصغر بود.

با آنکه چند روز از شهادتش گذشته بود، ولی هیچ اثری از بوی نامطبوع نبود. انگار تازه شهید شده بود.