امروز سالروز پر کشیدن مادری است که عمری را شجاعانه زیست و شجاعانی را تحویل تاریخ انسانیت داد
مادری که با تقدیم دو جگرگوشه‌اش به میهن اسلامی، هرگز از آرمانهایش پا پس نکشید و تا آخرین روز زندگی، همچنان در راه ماند، راهی که فرزندانش رفته بودند
مادری که بعد از شهادت پسرش، بزرگ کردن نوۀ یادگار او را هم با جان و دل پذیرفت
مادربزرگی که به گواه نوه: مهربانتر از مادر بود
خدیجه شجاعی؛ فرزند شهید مسعود شجاعی، در توصیف مادربزرگ مرحومش چنین می گوید:
مادربزرگ، اهل مطالعه و بسیار به‌روز بود. با آنکه دو نسل با هم فاصله‌سنی داشتیم، اما همیشه و در هر مرحله از زندگی که بودم، مرا درک می کرد.سایۀ پدر را که همیشه بالای سرم داشته‌ام، مادربزرگ تا وقتی بود، گویی مادر هم داشتم
مادربزرگ؛ اُسوۀ صبر و گذشت و فداکاری بود
از دوریِ پاره‌های دلش، خم به کمرش آمد، اما خم به ابرو نیاورد
دلش دریای غم بود اما به لب می‌گفت: خوشحالم که پسرهایم عاقبت بخیر شدند. آنها بهترین راه را رفتند

حالا یک سالی است که مادربزرگ رفته پیش پسرانش. 

از نبودنش دلتنگیم و از بودنش کنار پسران شهیدش، دلشاد.

روحش شاد و یادش گرامی